Serçeye Övgü - İmren Tüzün

                       

Serçe, serçem

Bedeni  küçük

Sesi güçlü serçem

Dolanıyorsun

Pencerelerden pencerelere

Göremediğinde beni

“Buradayım, ders çalışıyorum”, diyorum

Yüksek sesle

Sanki beni duymuş gibi

Kesiliyor sesin

Uçup gidiyorsun

Hegel; “kuşlar ruhların sembolüdür.” diyor,

Öyle okudum ders kitabımda

Sen kimin ruhusun serçem

Annem, Babam, Ahmet  misin?

Kim bilir...

Alıştık birbirimize

Sabahları  kolluyorsun beni

Yiyecek verdiğimde sana

Neşeyle dolanıp duruyorsun

Gün boyu parklarda

Akşam olduğunda

Merak ediyorum yine de seni

-Nerede uyuyorsun?

-Yalnız mısın?

-Yoksa arkadaşların var mı?

Yalnızlık hem iyi hem de zor

Sen arkadaşlarından ayrılma serçem

Gez, dolaş onlarla

Çınlat dünyayı sesinle

İmren Tüzün

Antalya, 03 Haziran 2016


Copyright ©  İmren  Tüzün All rights reserved