13 Haziran 2016 Pazartesi

Serçeye Övgü - İmren Tüzün

                       


Serçe, serçem
Bedeni  küçük
Sesi güçlü serçem
Dolanıyorsun
Pencerelerden pencerelere
Göremediğinde beni
“Buradayım, ders çalışıyorum”, diyorum
Yüksek sesle
Sanki beni duymuş gibi
Kesiliyor sesin
Uçup gidiyorsun
Hegel; “kuşlar ruhların sembolüdür.” diyor,
Öyle okudum ders kitabımda
Sen kimin ruhusun serçem
Annem, Babam, Ahmet  misin?
Kim bilir...
Alıştık birbirimize
Sabahları  kolluyorsun beni
Yiyecek verdiğimde sana
Neşeyle dolanıp duruyorsun
Gün boyu parklarda
Akşam olduğunda
Merak ediyorum yine de seni


-Nerede uyuyorsun?
-Yalnız mısın?
-Yoksa arkadaşların var mı?

Yalnızlık hem iyi hem de zor
Sen arkadaşlarından ayrılma serçem
Gez, dolaş onlarla
Çınlat dünyayı sesinle

İmren Tüzün

Antalya, 03 Haziran 2016


Copyright ©  İmren  Tüzün All rights reserved