Sıdıka’ya...
Kardeşimi kaybettiğim gün
Akarken yaşlar gözlerimden
Duyurdum yine de
Kardeşimin hayata vedasını
21 yüzyılın icadı sosyal medyadan
Biraz önce kan aramıyor muyduk
Onu hayatta tutmak için
Saniyeler içinde
Nasıl da değişti her şey
Tutamadık hayatta
Sabun köpüğü gibi
Kayıp gitti elimizden
İnanmadık belki de
Yeterince mucizelere
Doğduğu gün 20 Şubat
Toprağa verdik 20 Ağustos’ta
Sarı sıcağın bağrına
Ne bir ağaç gölgesi
Ne de bir mezar yanı
başında
Yalnızlığı reva gördüler ona
Oysa annem
Buralara layık değilsin
İstanbul’da ara dengini
Dememiş miydi
Meğer Annem kadar
Büyük değilmiş hayal gücümüz
Gerçekçiler sürükledi getirdi O’nu
Çıkmak için mücadele verdiği yere
Benazir Butto misali
O da döndürüldü aile yurduna
Gücüm yetseydi
Kayalarda mezar oyardım O’na
Özgür ruhlu Likyalılarla
Yatardı yan yana
Serin kuytuluklarda
Tek tesellim
Annem babam kucaklamıştır onu
Severlerdi kara kızlarını
Bedenler ölür, ruhlar ölmezmiş
Göğe yükselir
Tanrılar katına çıkarmış
Biliyorum ruhu dolaşacak
İstanbul semalarında
Tanrılarla birlikte
Duyumsayacak her şeyi.
İmren Tüzün
Antalya, 21 Ağustos 2016
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder