Küçük kızdan hayat dersi…
Bugün öğleden sonra, Atölyemde, Elmas’la yarım kalmış bir arşiv üzerinde çalışıyorduk.
Kapı çaldı, “kim o?” diye sordum. Küçük bir kız ” bayramınız kutlu olsun” dedi.
Sevinçle kapıyı açtım, o ses bana yabancı değildi. Mahallemizde oturan, geçen
bayramlarda da beni ziyaret etmiş olan, yolda gördüğümde selamlaştığım küçük
kızdı. Atölyeye davet ettim. “Burasının atölye olduğunu bilmiyordum” dedi.
Resimlere baktı, odaları dolaştı. Sonra birkaç fotoğrafını çektim, fotoğrafını
çekmemi sevdiğini biliyordum.
Çalıştığımızı gördüğü için, fazla kalmak istemedi. O anda,
atölyede ne şeker ne de ona verebileceğim bozuk para vardı. “Eve çıkayım, sana
şeker ikram edeyim” dedim. “Yok sen yorulma, ben apartmana çıkacağım.” diyerek ayrıldı
atölyeden.
Biz çalışmaya dalmışken pencereden seslendi, Elmas’la bana
şeker vermek istedi. Biz de olmaz, sende kalsın dediysek de, çantasından küçük
avucuna doldurduğu kağıt şekerleri Elmas’ın avucuna bırakıverdi ve ekledi.:”Çocuklar
gelirse şeker verirsin” dedi ve yoluna devam etti.
İmren Tüzün©Bütün Hakları Saklıdır / All Right Reserved
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder